ผู้ป่วยอายุ 50

ถูกนำส่งโรงพยาบาลด้วยอาการหมดสติ

ผลการตรวจละเอียดพบว่า

เส้นเลือดในสมองแตก เลือดออกปริมาณมาก


หมอผ่าตัดประเมินว่า

หากผ่าตัดมีโอกาสรอดแค่ 10%

และถ้ารอดก็อยู่ในสภาพเป็นผัก

ติดเตียง ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้


.

คืนนั้น หมอผ่าตัดคุยกับลูกของผู้ป่วย

เป็นคนเดียวที่ตัดสินใจได้

(อายุ 28)


ได้ตัดสินใจว่าไม่ผ่า


.

2 วันต่อมา อาการคนไข้ ทรุดลงตามลำดับ

ผมจึงโทรแจ้งลูกอีกครั้งว่า

คงไม่เกิน 24-48 ชม.


ลูกถาม

"ผ่าตอนนี้ยังทันไหม"

"ญาติพี่น้องของคนไข้ที่ต่างจังหวัด

บอกว่า รับได้ ถึงจะเป็นผักก็รับได้"


ผมชี้แจงไปว่า ตอนนี้ความดันเริ่มตกแล้ว

คงผ่าตัดไม่ไหว


"หนูตัดสินใจผิดใช่ไหมหมอ

วันนั้นหนูตัดสินใจผิดใช่ไหม

ถ้าผ่าตั้งแต่วันนั้นก็ผ่าได้ใช่ไหม"


.

.


หมอไม่คิดอย่างนั้นนะครับ

ถ้าผ่าวันนั้นก็มีโอกาสรอดแค่ 10%

และคนไข้อยู่ในสภาพติดเตียง


แต่ละครอบครัว อาจจะคิดไม่เหมือนกัน

บางครอบครัวอาจดูแลได้จริง ๆ

แต่หมออยากให้เราคิดดูดี ๆ ว่า

ถ้าเป็นเราเอง เราอยากเป็นแบบนั้น

อยากมีชีวิตแบบนั้นจริงๆ เหรอ

แบบที่ช่วยตัวเองไม่ได้

กินเองไม่ได้ พูดไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้


หมอไม่รู้ว่า คนอื่นคิดยังไง

แต่ถ้าเป็นหมอ หมอคงไม่อยากกินในสภาพนั้น

และหมอคิดว่า เราตัดสินใจดีที่สุดแล้วครับ

.

.

อีกสองวัน คนไข้ก็จากไป


.


ผมเชื่อว่า คำถาม ฉันตัดสินใจถูกไหม

จะยังอยู่ในใจลูกไปอีกนาน

อาจจะไม่มีวันหายไปเลยก็ได้

ไม่มีปลดล็อกสิ่งเหล่านี้ ออกไปได้

นอกจากตัวเขาเอง


ได้แต่หวังว่า คำบางคำของเรา

จะช่วยบรรเทาเบาบางลงไปได้บ้าง